Święta Maria Faustyna Kowalska

Pokorne Narzędzie

Siostra Faustyna była młodą, niewykształconą zakonnicą w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Miłosierdzia w Polsce w latach 30. XX wieku. Pochodziła z biednej rodziny, która walczyła o przetrwanie w latach I wojny światowej. Miała tylko trzy lata podstawowej edukacji, więc dostawała najprostsze zadania w klasztorze, zwykle w kuchni lub ogrodzie. W 1931 r. siostra Faustyna otrzymała od Pana Jezusa pierwsze przesłanie orędzia miłosierdzia, które miała rozpowszechnić na całym świecie. Jezus poprosił ją, aby stała się apostołką i sekretarką Bożego Miłosierdzia, wzorem, jak być miłosiernym dla bliźnich, i narzędziem do ponownego ujawnienia Bożego planu miłosierdzia dla świata. Jezus poprosił s. Faustynę, aby zapisała te objawienia w zeszycie. Zapisy te znane są dzisiaj jako Dziennik św. Marii Faustyny ​​Kowalskiej, a zawarte w nich słowa to pełne miłości przesłanie Boże Miłosierdzia Bożego.

Jej zadanie nie zapowiadało się łatwo. Całe jej życie, na wzór życia Jezusa, miało być ofiarą - życiem oddawanym za innych. Na prośbę Pana, św. Faustyna ochoczo ofiarowała swe cierpienia Bogu, łącząc je z cierpieniem Chrystusa na przebłaganie za grzechy ludzi. W codziennym życiu miała pełnić miłosierdzie, nieść innym radość i pokój. Przez pisanie o Bożym Miłosierdziu miała zachęcić innych ludzi do zawierzenia Jezusowi i w ten sposób przygotować świat na Jego powtórne przyjście.

Przekonana o swej niegodności i zalękniona na myśl, że ma zacząć pisać, w 1934 r. na wyraźne polecenie swego kierownika duchowego, a potem też samego Zbawiciela, zaczęła prowadzić swój dziennik duchowy. Przez następne cztery lata zapisywała w nim wszystkie objawienia i doświadczenia mistyczne, a także własne myśli, modlitwy i akty wznoszone ku Bogu. Tak powstała licząca 600 stron książka, w której w prostym języku została powtórzona i wyjaśniona ewangeliczna opowieść o miłości Boga do swego ludu, podkreślająca przede wszystkim konieczność zawierzenia Bogu i pozwolenia Mu na pełne miłości działanie na każdym odcinku naszego życia. Dzienniczek stanowi również wspaniały przykład tego, jak odpowiedzieć na Boże Miłosierdzie i jak okazywać miłosierdzie bliźnim.

Życie św. Faustyny opierało się na głębokiej pokorze, czystości intencji, pełnym miłości posłuszeństwie woli Bożej i naśladowaniu cnót Najświętszej Maryi Panny.

Szczególne nabożeństwo do Matki Bożej oraz do sakramentu Eucharystii i pojednania dawało jej siłę do znoszenia wszelkich cierpień i ofiarowania ich Bogu dla dobra Kościoła i w intencji tych, którzy szczególnie potrzebują Bożego Miłosierdzia: wielkich grzeszników i konających.

Pisała i cierpiała w milczeniu, tylko jej spowiednik i przełożone wiedzieli, że w jej życiu dzieje się coś niezwykłego. Kiedy na skutek choroby płuc zmarła w 1938 r., nawet jej najbliższe towarzyszki nie potrafiły ukryć zdziwienia, dowiedziawszy się, jak wielkie cierpienia i jak głębokie doświadczenia mistyczne były udziałem ich współsiostry, zawsze tak pogodnej i pokornej. Święta Faustyna wzięła sobie głęboko do serca polecenie Jezusa: "Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny" (Łk 6,36), a także wskazówki swego spowiednika, który polecał jej postępować w ten sposób, aby każdy, z kim się spotka, odchodził radosny i pełen pokoju.

Chociaż przesłanie Bożego Miłosierdzia nie jest niczym nowym w naukach Kościoła, Dziennik Siostry Faustyny ​​zapoczątkował wielki ruch, i silne i znaczące skupienie na miłosierdzie Chrystusa. Orędzie otrzymane przez siostrę Faustynę Kowalską przekazywane jest już na całym świecie; Kościół uznał w niej świętą;

Święty Jan Paweł II kanonizował s. Faustynę 30 kwietnia 2000 r., Czyniąc ją „pierwszą świętą nowego tysiąclecia”. Mówiąc o s. Faustynie i znaczeniu przesłania zawartego w jej Dzienniku, papież nazywa ją „wielkim apostołem Bożego Miłosierdzia w naszych czasach”. Dzienniczek św. Faustyny stał się powszechnie czytanym podręcznikiem Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Zapewne nie zdziwiłoby to jej, przecież Jezus zapowiedział, że Orędzie o Miłosierdziu Bożym rozpowszechni się na całym świecie i przyniesie wiele dobra duszom - właśnie dzięki jej pismom.

Dziś nadal polegamy na świętej Faustynie jako stałym przypomnieniu przesłania, aby zaufać nieskończonej łasce Jezusa i żyć miłosiernie wobec innych. Zwracamy się również do niej w modlitwie i prosimy w naszym imieniu o wstawiennictwo u naszego miłosiernego Zbawiciela. W Narodowym Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Stockbridge w stanie Massachusetts uczestniczymy w naszych modlitwach o godzinie 3:

Święta Faustyno,

powiedziałeś nam, że twoja misja będzie kontynuowana po twojej śmierci i że nas nie zapomnisz. Nasz Pan udzielił ci również wielkiego przywileju, mówiąc ci: „rozdawaj łaski, jak chcesz, komu chcesz i kiedy chcesz” Opierając się na tym, prosimy o Twoje wstawiennictwo o łaski, których potrzebujemy, szczególnie za intencje właśnie wspomniane. Pomóż nam przede wszystkim ufać Jezusowi, tak jak Ty, a tym samym chwalić Jego miłosierdzie w każdej chwili naszego życia. Amen